Filmnieuwsbrief 131: Chinese film drukt Bond en Marvel weg | Netflix in het nauw | Bioscoopgekte in Amsterdam

Het was de week van de afgewende staking die heel Hollywood plat had kunnen leggen, de week van de terugkeer van de Russische filmcrew die een film in de ruimte opnam, de week dat Netflix opnieuw een met sluiting bedreigde bioscoop opkocht, én de week dat voor het eerst een Nederlandse documentairemaker de Student Academy Award, oftewel de Studenten Oscar, won: regisseur Milou Gevers voor Waarom bleef je niet voor mij? (bekijk hier de indrukwekkende trailer).

In deze nieuwsbrief zowel nieuws over Netflix als boeman én redder, over de kunst van bioscoopkaartjes én filmposters en over bioscoopgekte in China én Amsterdam. Tips en suggesties blijven welkom via mail. Tot editie 132!

Is er eindelijk weer eens een Nederlandse film internationaal succesvol, is er weer gedoe omheen. De Slag om de Schelde had vorige week op Netflix zijn online première onder de naam The Forgotten Battle en was meteen een enorme hit: in het eerste weekend was het de best bekeken film op de streamingdienst. Op de website FlixPatrol zie je precies in welke landen de Nederlandse oorlogsfilm goed scoorde. In elk geval in de Engelstalige landen (VK, VS, Canada) staat de film stevig op plek 1.

Het is dan ook begrijpelijk dat de makers van De Slag om de Schelde - aka The Forgotten Battle - niet heel blij waren toen ze hoorden dat de Nederlandse inzending voor de Oscars niet hun film zou zijn, maar Do Not Hesitate, over drie jonge soldaten op vredesmissie in het Midden-Oosten. De film draaide voor het eerst op het afgelopen Nederlands Film Festival en draait vanaf 11 november in de filmtheaters. De producent, Alain de Levita, noemde het op NPO Radio 1 een gemiste kans dat de Nederlandse Oscar Selectie Commissie (NOSC) niet voor zijn film koos. “Als je nu ziet dat de film nummer 1 is op Netflix in Amerika, wat eigenlijk nooit voorkomt, dan hadden we echt een heel serieuze kans gehad om ver te komen bij de Oscars” aldus De Levita.

Normaal gesproken wordt Netflix geroemd om de creatieve vrijheid die het makers geeft, met een extra oog voor groepen die normaal ondervertegenwoordigd zijn. Maar nu heeft Netflix last van een heuse rel. Na het vertonen van een comedyshow van Dave Chapelle, die bekend staat om zijn politiek-incorrecte humor rond vrouwen en lhbtqi+ personen, kwam een aantal medewerkers in opstand tegen het online aanbieden van deze show. Toen Netflix vervolgens een activistische trans werknemer ontsloeg, kwam de kritiek op Netflix pas echt los. Ondertussen heeft Netflixbaas Ted Sarandos zijn excuses gemaakt over de manier waarop hij de zaak heeft aangepakt. Maar hij blijft wel bij achter zijn besluit om Chapelle een podium te geven, staan.

De invloed van de Chinese box-office wordt elk jaar groter. China heeft inmiddels 80.000 bioscoopdoeken, verspreid over ruim 14.000 bioscopen. Ter vergelijking: Noord-Amerika heeft in totaal 44.000 schermen. Bijna de helft dus. En ook in box-office is China inmiddels groter dan de VS. Corona heeft daar ook mee te maken, maar de trend bestaat al langer. En China richt zich steeds meer op de eigen filmindustrie. In 20219 werden er nog ruim 50 Hollywoodfilms in de Chinese bioscopen vertoond, dit jaar zijn dat er tot nu toe 17.

De Chinese film- en bioscoopdominantie wordt nu echt duidelijk als je kijkt naar de wereldewijde box-office. Daar verslaat het Chinese The Battle at Lake Changjin, een nationalistische film over de Korea-oorlog in de jaren ‘50, met gemak de opbrengst van de nieuwe Bondfilm No Time To Die of zelfs Marvels Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings. En op de groei van zowel het aantal bioscopen als de eigen filmproductie lijkt voorlopig nog geen rem te zitten.

Soms kom je op Twitter iets tegen dat buiten het harde filmnieuws omgaat. Bijvoorbeeld onderstaande posting met een paar prachtige voorbeelden van oude Thaise bioscoopkaartjes, die sprekend lijken op fraai ontworpen bankbiljetten. Kijk hier voor nog meer mooie voorbeelden.

Ik noemde in Filmnieuwsbrief 128 al de patstelling van Pathé in Amstelveen, waar de Franse bioscoopketen hun nieuwbouwplannen on hold heeft gezet naar aanleiding van de aankondiging dat op de naburige Amsterdamse Zuidas een bioscoop met negen zalen wordt gebouwd. Er moet nog een exploitant voor worden gevonden, maar reken maar dat ook Pathé hier serieus naar gaat kijken. Als je alle plannen voor nieuwbouw optelt, komt je tot een explosie van nieuwe zalen in de hoofdstad, die met bijna 100 zalen nu en ruim 12.500 stoelen al overbedeeld is.

Dat betekent in een paar jaar tijd 35 (!) zalen en zo'n 3.000 tot 4.000 stoelen erbij, een groei van zo'n dertig procent. Het meest recente aangekondigde plan is een complex van 12 zalen in de Amsterdamse Houthavens. Ook daar is het nog zoeken naar een exploitant, al zijn de geruchten voor een Vue bioscoop wel erg sterk. Zowel Vue als Kinepolis azen op een plek in het door Pathé gedomineerde landschap.

In een tijd dat de streamingdiensten het goed doen is dit op zijn minst een opmerkelijke ontwikkeling…

Je moet maar durven: anno 2021 een filmmagazine op papier uitbrengen. In België is recent het blad Humbug gestart, dat naast een website zich vooral richt op abonnees van de papieren editie die elk kwartaal moet gaan verschijnen. In een tijd dat er wereldwijd vooral filmtijdschriften verdwijnen is het te hopen dat dit initiatief het vol weet te houden. Om in de gaten te houden.

Bij de grote filmfestivals dreunen de meeste filmliefhebbers het rijtje Cannes, Venetië, Berlijn en Toronto op. Maar dat op dit moment in de hoofdstad van Burkina Faso de 27ste editie van het grootste filmfestival van het Afrikaanse continent plaatsvindt, dat is een stuk minder bekend. Toch fijn dat de BBC daar wat aandacht aan geeft en een fijn sfeerverslag online heeft gezet.

Ooit was er een tijd dat veel bioscoopgevels opgesierd werden met filmposters die met de hand geschilderd waren. Op een gegeven moment werd het te kostbaar om elke week weer zo'n speciaal doek te laten maken en verdween het de film- en bioscoopgeschiedenis in. Maar in Duitsland is er nog een bioscoop die deze traditie in ere houdt. De poster van Kein Zeit zu sterben, ofwel No Time to Die, is niet heel kunstzinnig, maar straalt wel een heerlijk gevoel van bioscoopnostalgie uit. En dat maakt me als bioscoopliefhebber toch altijd weer even als een kind zo blij.

Deze week gaat The French Dispatch, de nieuwe film van Wes Anderson in Nederland in première. Anderson staat bekend om zijn drang tot symmetrisch filmen. Dat dat tot in het extreme wordt doorgevoerd, blijkt wel uit een fijn stuk in de New York Times.

Maar ook de Spaanse regisseur Pedro Almodóvar weet wel raad met symmetrie in zijn films, zo is in dit korte maar mooi geconstrueerde video-essay te zien.